اولویت بندی زیرساختهای پدافند غیرعامل در فرودگاه

مقابله دولت ملی با تهدیدات نظامی و غیرنظامی در برابر خود، راهبرد دفاعی شناخته می شود که زیرمجموعه امنیت ملی به شمار می آید. راهبرد دفاع ملی،راهبردی صلح آمیز است، چرا که در پی ایجاد جنگ و اهداف توسعه طلبانه ارضی نبوده و حفظ وضع موجود سرلوحه سیاستهای آن است و به علاوه برای مدتی طولانی تداوم می یابد. با توجه به تغییر ماهیت تهدیدات علیه کشور ملی از عرصه نظامی به عرصه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، پدافند غیرعامل می تواند میزان تهدیدات ناشی از جنگ نرم دشمنان را کاهش دهد. فرودگاه ها که دارای ارزش اقتصادی و عملکردی بسیار زیادی هستند با ایجاد کوچکترین تهدید و آسیب موجبات بروز بحرانهای عظیم اجتماعی، سیاسی ... را دارا هستند. هدف از پژوهش حاضر، اولویت بندی زیرساختهای پدافند غیرعامل در فرودگاه می باشد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، کارشناسان و خبرگان در زمینه دفاعی و فرودگاهی می باشند که دارای مدرک کارشناسی و بالاتر هستند. به منظور تحلیل استنباطی داده های بدست آمده از ابزارهای اندازه گیری از روش آماری فریدمن، جهت سنجش و رتبه بندی فرضیات استفاده شد. بر اساس یافتههای تحقیق، برای اولویت بندی زیرساختهای پدافندغیرعامل در فرودگاه، مولفه های مربوط به اهمیت استراتژیک زیرساختهای فرودگاهی بالاترین امتیاز را کسب نموده اند

کلیدواژه ها:

پدافند غیرعامل ، زیرساخت ، فرودگاه ، اهمیت استراتژیک