بررسی تربیت دینی و زندگی اسلامی از منظر انسان شناسی قرآنی

دین، نوعی زندگی است و تربیت دینی،فرآیندی است که آدمی را برای نحوه خاصی از حیات مهیا میسازد.تربیت دینی به منزله یک ترکیبمی تواند بر دو معنا دلالت کند. ترتیبی که منسوب به دین است یعنی تربیتی که محتوای خود را از دین می گیرد. و تربیتی که در خدمتاهداف دین است، خواه محتوای آن از دین گرفته شده باشد یا نباشد.در همین راستا هدف اصلی این تحقیق بررسی تربیت دینی و زندگی اسلامی از منظر انسان شناسی قرآنی است. در این مقاله سعی شدهاست با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و ارایه آیات قرآن کریم و روایات در مورد تربیت دینی انسان و سبک زندگی اسلامی انسانیپرداخته شود. یافته ها حاکی از آن بودند که انتظار آرمانی و فطری بشر از دین و تربیت دینی وحدت ، همبستگی و کمک به تعالی و سعادت در دنیایی و آخرتی انسان هاست. از منظر قرآن کریم سبک زندگی انسان، گستره عمیق و وسیعی را شامل می شود که منحصر دراعمال فیزیکی او نمی باشد. قرآن کریم با معرفی ساحت قلب برای انسان، نقش بسیار مهم و بسزایی برای آن قایل شده است.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، تربیت ، اسلام ، انسان شناسی