رابطه سبک های دلبستگی و خودپنداره در دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر چالوس

در پژوهش حاضر، رابطه سبک های دلبستگی و خودپنداره در دانش آموزان دختر دبیرستانی بررسی شده و روش پژوهش ازنوع همبستگی است. جامعه آماری دانش آموزان دختر در سال تحصیلی 95 - 1394 دبیرستان های چالوس به تعداد 1327 تنبودند که تعداد 250 تن از آنها از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه-های مقیاس دلبستگی بزرگسالی (هزن و شاور 1987) و خودپنداره راجرز و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روشهمبستگی و رگرسیون چند متغیره گام به گام استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک دلبستگی و خودپندارهرابطه معناداری در سطح (P<0/01) دیده شد و سبک ایمن و سبک دوسوگرا در سطح (P<0/01) قادر به پیش بینیخودپنداره است. با توجه به نتایج پژوهش میتوان گفت سبک های دلبستگی در ایجاد خودپنداره مثبت نقش مهمی ایفا می-نمایند و در برنامه های آموزشی از دوران کودکی باید توسط والدین به کودکان مد نظر باشد.

کلیدواژه ها:

نوجوانی ، سبک دلبستگی ، خودپنداره