بررسی رابطۀ هوش اجتماعی و نوآوری سازمانی در میان مدیران و معلمان مدارس مقطع متوسطۀ استان قم

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش اجتماعی و مولفه های آن ( پردازش اطلاعات اجتماعی، مهارت های اجتماعی و آگاهی های اجتماعی) با نوآوری سازمانی و تعیین سهم نسبی هر یک از ابعاد در پیش بینی نوآوری سازمانی در مدارس مقطع متوسطه استان قم می باشد. پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوی داده ها، توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و معلمان مدارس متوسطه استان قم که 700 نفر می باشد. ابزار تحقیق، شامل پرسش نامه استاندارد هوش اجتماعی و نوآوری سازمانی است. پرسشنامه ها از نظر روایی صوری و محتوایی تایید شده و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/81 و 0/79 به دست آمده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین هوش اجتماعی با نوآوری سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که تمامی مولفه های هوش اجتماعی (پردازش اطلاعات اجتماعی، مهارت های اجتماعی و آگاهی های اجتماعی) با نوآوری سازمانی رابطه مثبت و معناداری دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن است که از بین مولفه های هوش اجتماعی، دوبعد مهارت های اجتماعی و آگاهی های اجتماعی به عنوان متغیرهای پیش بین، معیار ورود به معادله نهایی رگرسیون برای توضیح تغییرات نوآوری سازمانی( متغیر ملاک) را دارا هستند و مولفه پردازش اطلاعات اجتماعی به دلیل نداشتن سهم معنادار در پیش بینی نوآوری سازمانی از معادله حذف گردید.

کلیدواژه ها:

هوش اجتماعی ، نوآوری ، نوآوری سازمانی ، مدیران و معلمان