ساختمان های خودگردان

امروزه با افزایش میزان مصرف انرژی و کاهش روزافزون ذخایر تجدید ناپذیر انرژی و همچنین بوجود آمدن مشکلات ناشی از استفاده بی مهابا از منابع فسیلی، ضرورت بکارگیری منابعی نو در تامین انرژی بیش از پیش احساس می شود طراحیساختمان هایی که ویژگی صرفه جویی در انرژی و هم چنین حفاظت منابع طبیعی را در خود داشته باشند در زمره اصلی ترین مسیولیت های معماران قرار می گیرد همین امر سبب می شود تا نحوه ذخیره سازی انرژی هوای پاک و همچنینچگونگی بهره وری از آن ها به یکی از اصلی ترین مسایل تامین انرژی ساختمان ها تبدیل گردد هدف از این پژوهش معرفی و بررسی سازو کار ساختمان های خودگردان است ساختمان هایی که بدون اتصال به شبکههای مجموعه شهری تمامی نیازهای خود را از طریق پتانسیل انرژی پا تامین می کنند به عبارت دیگر این ساختمان ها می توانند به شکل های متفاوتی نیازهای گرمایش و سرمایش ساختمان ، و نیازهای اتصال به شبکه شهری را به صورت خودکفا پاسخ گوید و در پاره ای از موارد انرژی مازاد نیز برای توسعه شبکه شهری تولید کنند در این مقاله در ابتدا بهضرورت های نیاز به وجود چنین ساختمان هایی پرداخته شده، در بخش دوم به اراثوه راهکارهوای موجوود برای طراحی ساختمان های خودگردان به خصوص در مقیاس بلند مرتبه سازی اشاره شده است روش تحقیق پژوهش به صورت مطالعه تحلیلی-توصیفی و روش گرد اوری داده ها مطالعات میدانی کتابخانه ای می باشد نتایج حاصل از مطالعات نشان می دهدکه طراحی چنین ساختمان هایی می تواند به عنوان یک نیروگاه کوچک ، تمام یا بخش عمده ای از انرژی مورد نیاز خود را تامین کند تا علاوه بر کاهش هزینه ها، کمک شایانی در جهت حفظ و نگهداری ازمحیط زیست طبیعی، چه در سطح کلان و چه در محیط پیرامون خود داشته باشد

کلیدواژه ها:

ساختمان خودگردان ، صرفه جویی در انرژی ، ساختمان بلند مرتبه ، معماری پایدار