ارزیابی تحلیلی تونل خط 2 مترو مشهد در برابر بارهای لرزهای و بررسی عوامل مختلف موثربرآن

بر اساس اطلاعات ثبت شده سازههای زیرزمینی نسبت به سازههای سطحی در برابر زلزله از ایمنی بالاتری برخوردار هستند. ولی ایجاد خسارات قابل توجه به سازههای زیرزمینی طی زلزلههای کوبه ژاپن در سال 1995 ، چی چی تایوان درسال 1999 و زلزله سال 1999 ترکیه باعث گردید تا نظر محققین در مورد آسیبپذیری سازههای زیرزمینی در برابر بارهای دینامیکی تغییر کند. بنابراین لازم است تا پاسخ دینامیکی این فضاها در برابر بارهای دینامیکی مورد بررسی قرارگیرد. هدف از این تحقیق بررسی رفتار سامانه نگهداری تونلهایی با مقطع دایرهای احداث شده در مناطق کم عمق شهریدر مقابل بارهای لرزهای با استفاده از روابط تحلیلی میباشد. در این راستا به عنوان مطالعه موردی تونل خط 2 مترو مشهد مورد تحلیل قرار گرفته است. روابط تحلیلی وانگ و پنزین در شزایط لغزش کامل و بدون لغزش شرح داده شد. و در نهایتتاثیر عوامل مختلفی مانند نسبت پواسون خاک، ضخامت پوشش تونل، شعاع تونل و ضریب پواسون پوشش بر بیشینه نیروی محوری، بیشینه لنگر خمشی، نسبت انعطافپذیری و تاشدگی در اثر ارتعاش لرزهای در شرایط بدون لغزش ارزیابی گردید. با توجه به تحلیلها روش پنزین در محاسبه بیشینه نیروی محوری از تخمین کمتری نسبت به روش وانگ برخوردار است. بنابراین در شرایط بدون لغزش برای محاسبه نیروهای محوری وارد بر پوشش جداره تونل توصیه میشود که از روش تحلیلی پنزین استفاده نشود

کلیدواژه ها:

روش تحلیلی ، بارهای لرزهای ، خط 2 مترو مشهد ، وانگ ، پنزین