مقایسه ی معماری سنتی و مدرن ایران در دهه 1970 میلادی با بررسی نمونه موردی برج آزادی

معماری معاصر دوره ای جدیدی از تاریخ معماری جهان است،که در واقع برای فرار از سنت گرایی و تقلید از آداب و رسوم گذشتگان پدید امده است. مقایسه ی معماری سنتی و مدرن این دوره در ایران به ما کمک می کند تا بفهمیم که اینتجدد گرایی موفق بوده است یا خیر و برای آن هویتی در نظر گرفته می شود می توان گفت این معماری که ریشه در غرب دارد توانسته در آنجا با موفقیت عمل کرده و با در نظر گرفتن رقابت ها و اختلافات فکری شدید، هویتی برای خودپیدا کند. اما در ایران گاهی با ورود ناقص اصول و اهداف و بد فهمی این موضوع، نه تنها باعث فراموشی سنت هایمعماری اسلامی ایرانی شده، بلکه باعث بحران هویت در سازه های معماری این مرز و بوم نیز گشته است. گاهی بهتر است که برای برگرداندن هویت مناسب معماری معاصر در ایران توجه بیشتری به اهداف اصلی این معماری داشته باشیم که بامطالعه ی بیشتر در این زمینه، درست فهمیدن و درست تفهیم کردن آن به مخاطب قابل دسترسی است. اما نمونه هایی نیز در ایران وجود دارد که به خوبی به اهداف معماری مدرن رسیده اند. برج آزادی مثال خوبی از ترکیب این دو معماری است که به خوبی توانسته است به منظور معماری مدرن در ایران دست پیدا کند. در این تحقیق با استفاده از روشتوصیفی تحلیلی و بررسی برج آزادی به عنوان تلفیق معماری هخامنشی –ساسانی –اسلامی با معماری مدرن توانستیم تصویر خوبی از پاسخ به این مساله بیابیم.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، غرب ، معماری سنتی ، ایران ، مدرن ، برج آزادی