بررسی تطبیقی عناصر تهویه طبیعی معماری سنتی اقلیم گرم و خشک ایران و اصول کاهنده مصرف انرژی در معماری پایدار

معماری پایدار گونه ای از معماری است که در تطابق با شرایط اقلیمی و کاهش مصرف انرژی شکل گرفته است. معماری سنتی نمونه های خوبی از معماری پایدار هستند که در طی سالیان و با کسب تجربیات توانسته اند حداکثر تطابقبا شرایط اقلیمی را بدست آورده و حداکثر استفاده را از تهویه طبیعی انجام دهد. حال آنکه این عناصر سنتی به دست فراموشی سپرده شده اند، بررسی آن ها جهت باز زنده سازی در معماری معاصر، از اهمیت بالایی برخوردار است. در عصرحاضر استفاده از عناصر تهویه سنتی ، به صورت گذشته امکانپذیر نیست اما با بررسی شیوه عملکرد آن هامی توان به نوعیاز معماری دست یافت که علاوه بر کاهش مصرف انرژی، پایدار باشد. این مقاله بر آن است تا با استفاده از شیوه توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای به بررسی عناصر تهویه در معماری سنتی اقلیم گرم و خشک ایران بررسی تطبیقی آن با اصول معماری پایدار با تمرکز بر اصول کاهنده مصرف انرژی بپردازد

کلیدواژه ها:

تهویه سنتی ، معماری پایدار ، پایداری انرژی ، معماری سنتی