باززنده سازی پل شهرچای میانه با هدف جذب گردشگر

پل به عنوان وسیله ارتباطی در راهها جزء مهم تاریخ است و جوامع را به هم پیوند میدهد. ساخت گذرگاه درجهان از دیرباز وجود داشته ولی ساخت پل به شکل سازه ای محکم و پایدار در ایران، در دوران صفوی به اوج میرسد.قدمت پل شهرچای میانه نیز به عصر صفویه میرسد. متاسفانه به دلیل کم توجهی جامعه حیات آن در معرض خطر قرار گرفته و به شکل یک بنای رو به فراموشی درآمده، بنابراین ضروری است که ارزشهای هویتی و فرهنگی این بنای تاریخیحفظ گردد. هدف از این پژوهش ارایه پیشنهاداتی برای تغییر کاربری زمینهای اطراف پل در راستای حفظ حیات پل شهرچای با روش تفسیری- تاریخی میباشد که دادهها از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی و مصاحبه جمعآوری شدهاند. نتایج حاصل از اطلاعات به دست آمده که بر اساس سه شاخص کلی تحلیل گردید، بیانگر لزوم وجود سه عمده فضا با کاربریهای هنری- فرهنگی، پذیرایی و اقامتی در قالب یک مرکز توریستی میباشد.

کلیدواژه ها:

باززنده سازی ، گردشگر ، پل شهرچای میانه ، تخصیص کاربری