بررسی آزمایشگاهی تاثیر اصلاح قیر با پلیمرSBR بر روی پتانسیل حساسیت رطوبتی در مخلوطهای آسفالتی

از دست دادن پیوستگی قیر و چسبندگی در سطح تماس قیر-سنگدانه از تاثیرات مهم حضور رطوبت در مخلوطهای آسفالتی میباشند. برای بهبود عملکرد مخلوطهای آسفالتی در برابر رطوبت از روشهای مختلفی استفاده میشود کهفراگیرترین این روشها استفاده از افزودنیهای ضد عریانشدگی میباشد. مشکلات فنی و اجرایی مواد ضد عریانشدگی موجود باعث شده است تا در این پژوهش به بررسی تاثیر استفاده از مواد پلیمری به عنوان اصلاحکننده قیر در کاهشخرابی رطوبتی مخلوطهای آسفالتی پرداخته شود. آزمایش بارگذاری تکراری در شرایط خشک و مرطوب به همراه پارامترهای ترمودینامیک بر اساس اندازهگیری اجزای انرژی آزاد سطحی قیرها و سنگدانههای مورد استفاده در اینپژوهش برای بررسی تاثیر مواد پلیمری استفاده شدهاند. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان میدهد که استفاده ازپلیمرSBRباعث شده است تا مقاومت مخلوطهای آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی به ویژه در نمونههای ساختهشده باسنگدانههای گرانیتی بهبود یابد. همچنین، پلیمرSBRباعث افزایش در انرژی آزاد پیوستگی و کاهش در انرژی آزادشده سیستم در رخداد عریانشدگی شده است که بیانگر کاهش تمایل سیستم برای عریانشدگی است. همچنین، شاخص درصد عریانشدگی، که بر اساس ترکیب نتایج آزمایش بارگذاری تکراری در شرایط خشک و مرطوب به همراه نتایجپارامترهای ترمودینامیک به دست آمده است، نشان میدهد نمونههای ساختهشده با قیر کنترل در سیکلهای بارگذاری در شرایط مرطوب با نرخ بیشتری دچار عریانشدگی میشوند و نرخ افت مدول باربری در آنها سریعتر از نمونههای اصلاحشده است

کلیدواژه ها:

مخلوطهای آسفالتی ، خرابی رطوبتی ، بارگذاری تکراری ، انرژی آزاد سطحی ، پلیمرSBR