بررسی نقش میانجیگری فرهنگ سازمانی در رابطه بین سبک رهبری تحول آفرین و چابکی سازمان (مطالعه ای بر مدیران کاروان های زیارتی شهر مشهد)

هدف از این پژوهش، بررسی نقش میانجیگری فرهنگ سازمانی در رابطه میان سبک رهبری تحول آفرین و چابکیسازمانی در کاروان های زیارتی شهر مشهد می باشد. روش انجام این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوهجمع آوری داد ها به صورت توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمامی مدیران کاروان های زیارتی شهرمشهد درنظرگرفته شد اند که تعداد آنها بیش از 1000 نفر برآورد گردید و با استفاد از فرمول کوکران حجم نمونه 364نفر محاسبه شد که به روش نمونه گیری تصادفی ساد انتخاب گردیدند. ابزار سنجش پژوهش پرسشنامه 68 سوالی(مشتمل بر پرسشنامه سبک رهبری تحول آفرین بس و آولیو (2000)، پرسشنامه فرهنگ سازمانی کویین (1998) وپرسشنامه چابکی سازمانی شریفی و ژانگ (1999) است که روایی آن طبق نظر نخبگان رشته مدیریت و مراکز درمانی،مورد تایید قرار گرفت؛ همچنین پایایی آنها طبق آزمون ضریب آلفای کرونباخ برابر (0/87، 0/78، 0/84) محاسبه گردیدهاست و مورد تایید می باشد. نتایج حاصل از مدلسازی معادلات ساختاری با استفاد با نرم افزار LISREL نشان دهند تایید نقش میانجیگری فرهنگ ایدولوژیی و مشارکتی بر رابطه میان سبک رهبری تحول آفرین و چابکی سازمانی می باشد وهمچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که فرهنگ سلسله مراتبی و فرهنگ عقلای نمی توانند رابطه میان سبک رهبریتحول آفرین و چابکی سازمانی میانجی کنند.

کلیدواژه ها:

چابیی سازمانی ، سبک رهبری تحول آفرین ، فرهنگ سازمانی ، کاروان های زیارتی شهر مشهد