تحلیل وظایف و اختیارات استانداران جمهوری اسلامی ایران از منظر حکمرانی خوب

این تحقیق با تمرکز برقوانین موجود و بهره گیری از روش تحقیق بنیانی با گرایش استفاده از روش تحلیلی توصیفی به بررسیتحلیل وظایف و اختیارات استانداران جمهوری اسلامی ایران از منظر حکمرانی خوب پرداخته است. مهمترین رکن در هر نظامیکه باعث رضایتمندی مردم بعنوان حکومت پذیران جامعه و کشور محسوب می شود حکمرانی می باشد. الگوی حکمرانی خوببرای توسعه می باشد تا به موجب آن کشورها بتوانند از همه توانمندی های خود در توسعه استفاده نمایند. جامعه مدنی مستحکمبه همراه دولتی مدرن و توسعه خواه می تواند زمینه های ایجاد حکمرانی خوب و در نتیجه توسعه همه جانبه را فراهم نماید. ازارکان مهم حکمرانی خوب که کمیسیون حقوقی سازمان ملل به آن اشاره نموده است ؛حاکمیت قانون، پاسخگویی، شفافیت،مشارکت وکارایی و اثربخشی دولت می باشد .حکمرانی خوب ، عالی ترین وضعیت توسعه و مدیریت امور ملت است، بدین صورتکه شکل دموکراتیکی از حکومت را نشان می دهد که مردم در فرآیند تصمیم گیری مشارکت دارند ، خدمات به طور موثری ارایهمی شود وحکومت، شفاف و پاسخگو است .با توجه به اینکه استانداران حاکمان محلی و نمایندگان دولت مرکزی می باشند که میتوانند به پیشبرد حکمرانی خوب کمک نمایند نقش مهمی در روند تحقق آن دارند. یافته های این تحقیق بیانگر این است که هریک از ارکان حکمرانی خوب به گونه ای در حقوق اداری ایران و قوانین و مقررات علی الخصوص قانون اساسی مورد تاکید بودهاست اما در عرصه عمل با استانداردهای تعریف شده جهانی فاصله زیادی دارد. با عنایت به شرح وظایف و اختیارات استانداران واصول حکمرانی خوب و با توجه به فقدان قانونی جامع و نارسایی ها و ابهامات موجود در این زمینه درمی یابیم که وظایف و اختیارات این مقامات کاملا منطبق با اصول و مولفه های حکمرانی خوب نیست و با نواقص و ابهاماتی در خصوص شفافیت کامل ونارسایی در پاسخگویی و عدم مشارکت پذیری مواجه است.

کلیدواژه ها:

حکمرانی خوب ، حاکمیت قانون ، پاسخگویی ، کارآمدی ، مشارکت و استانداران