اثر کابرد تلفیقی کودهای گاوی و نیتراژین همراه با ویتروژن بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ذرت دانه ای Zea may L

کاربرد کودهای آلی در بیولوژیک به ویژه باکتری های محرک رشد گیاهی به جای مصرف کودهای شیمیایی از مهم ترین راهبردهای تغذیه ای در مدیریت پایدار بوم نظام های کشاورزی می باشد. به منظور بررسی تاثیر کود دامی و پود شیمیایی نیتروژنه بر صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد دانه ذرت هیبرید سینگل کراس 260 در سطوح مختلف بود زیستی، آزمایشی در بهار و تابستان سال 1٬395 در مزرعه پژوهشی ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوتر آباد استان اصفهان اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی باز تکرار اجرا شد. عامل کودی شامل پنج سطح T1 : 8 تن کود گاوی در هکتار T2 ( شش تن کود گاوی و 50 کیلوگرم اوره در هکتار ) T3 ( 4 تن کود گاوی و 100 کیلوگرم اوره در هکتار) T4 (چهار تن کودگاوی و 200 کیلوگرم اوره در هکتار ) و T5 (300 کیلوگرم اوره در هکتار) و کود زیستی (نیتراژین) در دو سطح شامل N1 با تلقیح و N2 بدون تلقیح بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد سطوح مختلف کودی و کود زیستی تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد مطالعه داشت. در بذور تلقیح شده با کود زیستی نیتراژین N1 میزان شاخص سطح برگ، عملکرد دانه و شاخص برداشت به ترتیب به میزان 7/35، 9/18 تن در هکتار و 44/21 در صد. بیشتر شاخص سطح برگ 7/75 مربوط به تیمار T3 و عملکرد دانه (10/06 تن در هکتار) مربوط به تیمار تلفیقی T2N1 بود. بر اساس نتایج به دست آمده تیمار تلفیقی T2N1 مناسب ترین تیمار کودی قابل توصیه باشد . نتایج این تحقیق حاکی از آنست که کاربرد گونه های زیستی بقایی به تنهایی و یا در ترکیب با کود شیمیایی در بهبود و رشد و عملکرد ذرت تاثیر مثبتی داشته و به جای مصرف مداوم تولید شیمیایی می توان با استفاده بهینه از نهاده های زیستی اراضی کشاورزی پایدار و کاهش آلودگی ناشی از مصرف کود شیمیایی نیتروژنی اوره گام برداشت.

کلیدواژه ها:

ذرت ، نیتراژین ، عملکرد دانه ، کود گاوی