نقش واسطه ای شادکامی در رابطه هوش اخلاقی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه درودزن

هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه ای شادکامی در رابطه هوش اخلاقی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه درودزن است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده است جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره اول متوسطه درودزن بوده اند. گروه نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای 200 نفر انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه شادکامی اکسفورد ،پرسشنامه هوش اخلاقی لینک، کیل و جوردن و انگیزش تحصیلی هارتر می باشد که روایی و پایایی پرسشنامه ها نیز مورد تایید قرار گرفت. به منظور تحلیل داد ها از دو روش آمار توصیفی و استنباطی که در آمار استنباطی از روشهای آماری همبستگی و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد که نتایج حاکی از آن است که هوش اخلاقی دانش آموزان با شادکامی آنها رابطه معنا دار دارند. هوش اخلاقی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه معنا دار دارد. شادکامی با انگیزش تحصیلی دانش آموزان رابطه معنا دار دارند. هوش اخلاقی دانش آموزان به طور معناداری قادر به پیش بینی شادکامی آنها می باشد. شادکامی می تواند بین هوش اخلاقی و انگیزش تحصیلی نقش میانجی را ایفا کند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، هوش اخلاقی ، انگیزش تحصیلی