بررسی رابطه سبک های فرزند پروری با سلامت روانی و کمال گرایی دانش آموزان پایه هفتم شهر همدان

هدف این پژوهش بررسی رابطه سبک های فرزند پروری با سلامت روانی و کمال گرایی دانش آموزان پایه هفتم شهر همدان می باشد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر پایه هفتم ناحیه دوم شهر همدان است. نمونه آماری شامل 350 نفر دختر و پسر می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کمال گرایی تری شورت و همکاران، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و میلر، پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج رابطه ی معناداری را بین سبک های فرزند پروری با کمال گرایی و سلامت روانی نشان داد ( p<0/05). همچنین مشخص شد که سبک های فرزند پروری پیش بین مناسبی برای کمال گرایی و سلامت روانی افراد است. در نتیجه مشخص شد که سبک های فرزند پروری مقتدرانه با سلامت روانی بالای افراد رابطه ی معناداری دارد و سبک مستبدانه و سهل گیرانه می تواند سلامت روانی افراد را کاهش دهد. همچنین سبک مستبدانه با افزایش انتظارات غیر واقع بینانه نسبت به خود و افزایش کمال گرایی ارتباط دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزند پروری ، کمال گرایی ، سلامت روانی