بررسی آثار تربیتی و روان شناختی نماز بر انسان

انسان در خلال زندگی روزمره لحظه به لحظه با استرس و فشارهای گوناگون مواجه می شود که تدریجا قوای روحی و جسمی وی را کاسته و زمینه را برای بیماری های خطرناک روانی و جسمی فراهم می سازد. برقراری ارتباط با منبع و سرچشمه هستی و استمداد از او به ترمیم قوای روحی انشان کمک نموده باعث تسکین بسیاری از گرفتاری ها و رنجوری های روحی و روانی می گردد. از این رو برقراری ارتباط با خدا را برای انسان همانند آب و اکسیژن ضروری دانسته اند و نماز از جمله راه های ذکر و یادخدا و بهترین راه حضور در محضر او و ارتباط با منشاء هستی است. نیاز انسان به عبادت و پرستش، یک نیاز اساسی و سترگ است و نماز در میان عبادات از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و قطع نظر از هرچیزی، طبیب در خانه است؛ یعنی اگر ورزش برای شادابی مفید است، آب تصفیه شده برای سلامت جسم لازم است؛ ذای سالم برای انسان لازم است، نماز هم برای سلامتی روح و روان انسان لازم و حیاتی است. و آن گاه که انسان در شبانه روز ساعتی از وقت خود را به راز و نیاز با پروردگار اختصاص میدهد، روحش را با صفا و پاک می کند و عناصر موذی و ملال آور را به وسیله نماز از روح خود بیرون می ریزد و عطر روح بخش معنویت و طهارت را جایگزین آن می کند. با توجه به جایگاه رفیع و بلند نماز در آرامش دل و صفای باطن و با عنایت به این مطلب که این فریضه آثار و برکات معنوی و مادی و اخروی زیادی دارد، در این مقاله سعی شده است تا به گوشه ای از آثار تربیتی و روان شناختی نماز پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

نماز ، آرامش ، بهداشت روان ، روان شناختی ، تربیت ، عبادات