برآورد تعداد موارد مرگ قلبی عروقی، بیماری انسداد مزمن ریوی و کل مرگ منتسب به آلاینده های O3، NO2 و CO در هوای شهر تهران

پیشرفت در زمینه ی صنعت و مکانیزه شدن زندگی انسان هیچگاه بدون عارضه نبوده است. یکی از مهمترین خطرات ناشی از پیشرفتهای قرن اخیر، آلودگی هوا می باشد که با روند افزایشی در شهرهای بزرگ، بطور جدی سلامت ساکنین را تهدید مینماید. مطالعات اپیدمیولوژیکی نشان میدهد که میزان مرگ و میر مرتبط با آلودگی هوا در حال افزایش است. طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت در سال 2012، سالانه 3/7 میلیون مرگ ناشی از آلودگی هوای آزاد رخ می دهد. از اینرو مطالعه حاضر با هدف برآورد تعداد موارد مرگ و ابتلا ناشی از بیماری های قلبی عروقی و تنفسی منتسب به آلاینده های CO، NO2 و 3O در کلانشهر تهران در سال 1390 با استفاده از مدل AirQ انجام شد. در این مطالعه داده های مورد نیاز از شرکت کنترل کیفیت هوای تهران و سازمان هواشناسی جمع آوری گردید. این داده ها توسط نرم افزار Excel پردازش گردید و به مدل AirQ وارد شد سپس خطر نسبی، بروز پایه، جزء منتسب محاسبه و نتایج کلی به صورت موارد مرگ و شیوع و بروز بیماری در قالب جداول و گراف ارایه شد. نتایج نشان داد متوسط غلطت سالیانه آلاینده های O3، NO2 و CO به ترتیب برابر با 80، 50 میکروگرم در متر مکعب و 2 میلی گرم در متر مکعب بوده است. میزان کل مرگ منتسب به آلاینده های NO2 و O3 به ترتیب حدود 1005و 585 مورد بوده که این میزان به ترتیب 2/05% و 1/19% از کل مرگ های این شهر ( به غیر از تصادفات) را به خود اختصاص داده است. میزان کل مرگ های قلبی عروقی منتسب به آلاینده CO نیز 24 مورد می باشد. نتایج نشانگر این واقعیت است که میزان آلودگی هوا در شهر تهران روز به روز افزایش یافته و نقش مهمی در بروز مرگ و بیماری افراد ایفا می کند، بنابراین نیازمند توجه هر چه بیشتر مسیولین و متخصصین امر جهت کنترل آلودگی هوا می باشد.

کلیدواژه ها:

کمی سازی ، اثرات بهداشتی ، خطر نسبی ، بروز پایه ، مدل AirQ