ارزیابی سهم منابع مختلف صوتی در میزان صدای منتشره به محیط اطراف مدارس شهر تهران

امروزه سر و صدای ناشی از موسسات آموزشی به عنوان یک معضل در محیط های شهری مطرح است. از این رو تعیین میزان آلودگی صوتی ناشی از مراکز مهم آموزشی در محیط های اطراف آنها از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی و ارزیابی صدای ناشی از مدارس واقع در مناطق مسکونی شهر تهران انجام گرفت. بدین منظور ابتدا منابع عمده آلودگی صوتی ناشی از مدارس شناسایی شدند. سپس پارامترهای تراز صدای معادل روزانه (Leq-10min)، حداقل و حداکثر تراز صدا (Lmax و Lmin) و نسبت به نویز (SNR) ناشی از هر یک از منابع صدا در فواصل 10، 20 و 30 متری از مدرسه اندازه گیری شدند. در ادامه، توزیع نرمالیتی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف در محیط نرم افزار SPSS بررسی شد. جهت مقایسه هر گروه از داده ها با یکدیگر از آزمون های پارامتریک آنالیز واریانس و LSD استفاده گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ساعت خروج دانش آموزان با متوسط تراز صدای معادل 68.85 دسی بل بیشترین سهم را در آلودگی صوتی ناشی از مدارس داشت. بیشترین مقدار میانگین حداکثر تراز صدای اندازه گیری شده نیز به اندازه ی 76/92 دسی بل بود که از ساعات خروج دانش آموزان و در فاصله 10 متری از مدرسه برداشت شد. کمترین مقدار میانگین حداقل تراز صدا مربوط به زمان ورزش دانش آموزان و به اندازه ی 54/98 دسی بل بود که در فاصله 30 متری از مدرسه به دست آمد. بیشترین و کمترین مقدار SNR محاسبه شده به ترتیب به اندازه ی 17/02 و 13/06 دسی بل بودند که به زمان های ورزش و صبحگاه تعلق داشتند. همچنین مقدار تراز صدای معادل اندازه گیری شده در تمام زمان ها فراتر از حد استاندارد تعیین شده برای مناطق مسکونی در روز بود. بنابراین صدای ناشی از مدارس را م یتوان به عنوان یک عامل مزاحم بسیار تاثیرگذار در محیط های شهری دانست که ارزیابی آلودگی صوتی در مناطق مجاور این محیط های آموزشی به منظور کنترل اثرات زیانبار ناشی از آن ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

تراز صدای معادل ، حداکثر تراز صدا ، حداقل تراز صدا ، SNR ، صدای مدارس ، آلودگی صوتی