توسعه مدل ریاضی کاربردپذیر جهت محاسبه میزان حذف آلاینده های معیار هوا توسط درختان در ایران

برهم کنش های موجود بین سطح زمین و اتمسفر، تا حد قابل توجهی تحت تاثیر پوشش گیاهی قرار دارد. در حال حاضر درختکاری به عنوان یکی از راهکارهای مورد استفاده جهت بهبود کیفیت هوا به شمار می رود. اگرچه تونایی گیاهان در بهبود کیفیت هوا بر کسی پوشیده نیست، ولی برای اجرای طرح کلان شهری، لازم است تا با کمترین هزینه به بیشترین سطح بهبود دست پیدا کرد. کاربرد ابزارهای برنامه ریزی و مدل سازی می تواند، متصدیان مربوطه را در راستای نیل به اهداف از پیش تعیین شده، یاری نماید. مدل های مختلفی برای کمی سازی تاثیرات فضای سبز بر کیفیت هوا وجود دارند، اما با توجه به نیازهای اطلاعاتی، پیش فرض های بومی و نیازهای ابزاری؛ استفاده از هر یک از این مدل ها محدودیت های اجرایی و مکانی خاصی را شامل می گردند. هدف از این مطالعه توسعه یک مدل کاربرد پذیر [ محاسب بهبود کیفیت هوای درخت پارس (پارس تاک) ) (PARS Tree Air quality benefit Calculator (PARS TAC] جهت ارزیابی کمی بهبود کیفیت هوای حاصل از حذف پنج آلاینده معیار (NO2 و O3 و SO2 و CO و PM10) توسط درختان جهت استفاده در ایران بود. در پایان نتایج مطالعه موردی صورت پذیرفته در پارک ملی سرخه حصار با استفاده از مدل پارس تاک با نتایج مطالعه مشابه مقایسه شد. نتایج بدست آمده ضمن اثبات کاربرپذیر بودن مدل پارس تاک از همخوانی مناسبی با دیگر مطالعه برخوردار بودند. این تطابق از قابل اطمینان بودن نتایج حاصل از مدل حکایت دارد.

کلیدواژه ها:

ترسیب خشک ، آلاینده های معیار هوا ، مدل ریاضی