تقویت هویت و منظر شهری راهکاری در جهت توسعه معماری پایدار در شهرهای خوزستان

هویت، فرهنگ و منظر شهری در حلقه ای از روابط، تاثیراتی متقابل بر یکدیگر می گذارند. رابطه رفت و برگشتی منظر شهری، معماری و فرهنگ در قرن اخیر، موجب نوعی بی هویتی گشته که می بایست با نهضتی پایدار و برنامه ریزی مستمر، درصدد توسعه ای به منظور احیای هویت، فرهنگ ایرانی و اسلامی دست یافت. از این رو شناخت و تقویت هویت، فرهنگ و منظر شهری از کارآمدترین ابزارها در جهت ایجاد انگیزه مشارکت در شهروندان می باشد. یکی از مسایل مهم شهرهای امروزی، بحث فرهنگ و هویت شهری در آنها می باشد که کم توجهی به ابعاد و عوامل هویت بخش در محلات و منظر شهری باعث ایجاد محیط هایی مصنوعی و تهی از هویت انسانی می گردد. نظریه توسعه پایدار در بعد شهری و محیط زیست شهری باعث بوجود آمدن مفهوم توسعه شهری پایدار شده از آنجایی که شهرها محل تجمع و ارتباطات مردم هستند و اهداف توسعه پایدار در آنها نیز می بایست دنبال شود، پس تدوین سیاست هایی در جهت توسعه پایدار شهری ضروری به نظر می رسد. منظر شهری پایدار تجربه ای ارزشمند و کم نظیر است که در صورت حمایت و موفقیت، اعتبار جهانی خواهد یافت. نظریه توسعه پایدار در بعد شهری و محیط زیست شهری باعث بوجود آمدن مفهوم توسعه شهری پایدار شده از آنجایی که شهرها محل تجمع و ارتباطت مردم هستند و اهداف توسعه پایدار در آنها نیز می بایست دنبال شود، پس تدوین سیاست هایی در جهت توسعه پایدار شهری که همانا هدف این مقاله است ضروری به نظر می رسد. در یان تحقیق از راهبردهای ترکیبی از جمله: تحلیلی، توصیفی و همبستگی انجام خواهد شد. نوع تحقیق انجام شده کاربردی می باشد. مقاله حاضر به پژوهش امکان سنجی معماری بر رشد و توسعه شهری می پردازد. در این راستا بخشی از فرایند شناخت محیط تشخیص کیفیایی است که به شکل فضای شهری موفق و متناسب با الگوهای شهرسازی می پردازد بدین منظور به حوزه کیفی منظر شهری پرداخته شده و با توجه به خصوصیات و ویژگی های خاص آن می توان مسیر توسعه شهری و شهرسازی را تعیین نمود.

کلیدواژه ها:

هویت ، منظر شهری ، توسعه پایدار ، معماری پایدار