بررسی نقش معماری در توسعه اکوتوریسم پایدار

توسعه فعالیت های گردشگری می تواند مشاغل متعددی را در بازار کار عرضه کند و با اشتغال مستقیم و غیرمستقیم موجب تولید زنجیره ای از فعالیت های شود. اشتغال در هتل ها، رستوران ها، آژانس های مسافرتی، شرکت های حمل و نقل، تاسیسات ورزشی همچون قایقرانی و ... به طور مستقیم و تقویت بازار صنایع دستی و تولیدات محلی و به طور کلی اشتغال کلیه کسانی که به شکلی از اشکال گردشگری منتهی می گردد، جملگی توان اشتغال زایی را نشان می دهد، ضمن آن که به موازات بهبود فضای اشتغال و درآمد، اثرات اجتماعی و روان شناختی مهمی را در منطقه ایجاد می کند. با توجه به جایگاه معماری به عنوان عنصری واسطه با فرهنگ، هنر، محیط طبیعی، همچنین اهمیت وجود مجموعه های تفریحی توریستی و فرهنگی در میان جذب توریست، توجه به طراحی معماری چنین مجموعه هایی در راستای توسعه ی توریسم پایدار را نمی توان نادیده گرفت. معماری پایدار بر خلق یک محیط سالم بر پایه های بهره وری از منابع اکولوژیکی اهتمام می ورزد و با استفاده معقول منطقی از منابع طبیعی و مدیریت مناسب بر ساخت و ساز، به حفاظت از منابع تجدید ناپذیر، کاهش مصرف انرژی های تجدیدپذیر ارتقاء کیفی زیست کمک خواهد کرد. پژوهش به صورت یک تحقیق همبستگی است و درصدد توسعه دانش طراحی و برنامه ریزی در محلات شهری جهت ارتقای هویت مکانی است.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، معماری ، انسان ، هویت مکانی