بررسی و تحلیل مفاهیم پایداری، معماری پایدار و طراحی پایدار

در عصر جدید پایداری تبدیل به یک معیار شده است و با عنایت به اهمیت آموزش معماری در ایران به منظور دستیابی به آگاهی علمی درباره ی منابع محیطی، اصول اخلاقی، ارزش ها و مهارت ها در راستای اهداف توسعه پایدار است. بررسی آموزش معماری پایدار در چند دانشگاه ایرانی نشان داده است که علیرغم کاستی هایی در این زمینه آموزش نگرش دانشجویان جهت یافته و انگیزه ی کافی برای تغییر عملکرد ایجاد شده است. به نظر می رسد که واژه ی توسعه پایدار از واضح ترین مفاهیمی باشد که به خوبی، آنچه را که در ذهن و اندیشه بسیاری از مردم است بیان می کند و به همین علت این واژه به سرعت فراگیر شده و کاربرد عمومی پیدا کرده است. دستیابی به چنین توسعه ای مستلزم تحول مثبت عظیم بنیادی در اقتصاد جهان، بهره وری معقول از منابع طبیعی، نیز تغییرجهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدید نظرجدی در الگوهای تولید و مصرف است. کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. بطوری که بر اساس گفته ریچارد راجرز ساختمان ها مانند پرندگان هستند که در زمستان پرهای خود را پوش داده و خود را با شرایط جدید محیط وفق می دهند و بر اساس آن سوخت و سازشان را تنظیم می کنند. در این مقاله سعی شده با مروری بر مفاهیم و اصول پایداری و معماری اکولوژیکال از نگاه بین المللی در کنار اشاره به اصول پایداری معماری ایران به روش تحقیق توصیفی به نوعی هم ترازی و جهت یابی مرتبط فی مابین این موضوعات دستیابیم.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری پایدار ، طراحی پایدار