مقایسه ظرفیت باربری پی های سطحی نواری با اعمال ضریب اطمینان کلی و ضرایب جزیی یوروکد

در طراحی سازه های ژیوتکنیکی منابع نامعینی مختلفی وجود دارد که در طراحی های مبتنی بر فاکتور اطمینان، تاثیر میزان این نامعینی ها ممکن است بدرستی لحاظ نگردد. مطابق با آیین نامه یوروکد، در طراحی حالت حدی، ضرایب جزیی جداگانه ای برای پارامترهای بار و مقاومت خاک اعمال می گردد. اگرچه روش حالت حدی نسبت به روش فاکتور اطمینان کلی، دقیق تر می باشد، ولی کاربرد آن در برخی مسایل مهندسی ژیوتکنیک بدلیل عدم امکان تشخیص عوامل بار و مقاومت، قابل بحث است. آنالیز اعتمادپذیری روشی موثر و دقیق برای برآورد احتمال گسیختگی سازه به ازای درجه نامعینی ها می باشد. در تحقیق حاضر نسبت به تحلیل و بررسی ظرفیت باربری پی سطحی تحت تاثیر پارامترهای موثر در تعیین ظرفیت باربری نظیر ابعاد پی و چسبندگی خاک پرداخته شده است. این تحقیق بر اساس مدل موهر-کلمب تحت حالت استاتیکی بدون تاثیر آب زیرزمینی، با استفاده از رابطه محافظه کارانه هانسن و مدلسازی عددی در نرم افزار Plaxis 3DT، با اعمال و بدون اعمال ضرایب جزیی آیین نامه یوروکد به بخش مقاومتی خاک انجام شده است که نتایج نشان می دهد، ظرفیت باربری پی سطحی با استفاده از ضرایب جزیی آیین نامه یوروکد، حدود 30 درصد بیشتر از نتایج بدست آمده از روش فاکتور اطمینان کلی بوده که منجر به طراحی اقتصادی تر طرح می شود.

کلیدواژه ها:

ظرفیت باربری ، پی نواری ، ضریب اطمینان ، یوروکد ، Plaxis3DT