بررسی مولفه های محیطی فضای آموزشی و تاثیر آن بر ایجاد حس سرزندگی کودکان

یکی از محیط هایی که انسان بخش عمده ای از عمر خود را در آن سپری می کند محیط آموزشی است. فضای کالبدی مدارس نیز رفتار کودکان که سرمایه های آینده کشورمان می باشند را تحت تاثیر خود داشته. در نتیجه عدم توجه به طرح کالبدی باعث از بین رفتن سرزندگی در کودکان شده و زمینه بروز رفتارهای ناهنجار را در آنها بوجود می آورد. از انجایی که کودکی به عنوان موثرترین دوران زندگی انسان بوده و این دوران نه تنها به مراقبت های جسمانی نیاز دارند بلکه باید توجه همه ابعاد وجود آنها شامل جنبه های روانی عاطفی شخصیتی و ... را دربر گیرد تا بتوان سرزندگی را در کودکان ایجاد کرد. هدف اصلی این پژوهش ارتقاء کیفیت فضاهای آموزشی کودکان به گونه ای که به تمامی جوانبی که در یک زندگی آرام و شاد و سرزنده تاثیر گذار است پاسخگو باشد. فضاهای معماری تنها صحنه ای است که برپاشد، و در این صحنه گروهی از فعالیت های انسان به طور پیوسته آشکار می شود. پژوهش حاضر نیز کوششی است در جهت پیدا کردن اصول، مبانی و معیارهای معماری برای فضاهایی که تاثیر مثبت بررشد همه جانبه کودک بگذارند. فضایی که با این اصول و معیارها طراحی شود می تواند عاملی برای تحریک رشد جسمی و عقلی کودک نیز باشد. از این رو، این پژوهش، با بررسی عوامل شکل دهنده به سرزندگی فضاهای معماری به دنبال پاسخگویی به این سوال اساسی است که فضاهای معماری و عناصر آن چه نقشی در ایجاد حس سرزندگی کودکان دارد برای دستیابی به نتایج از روش توصیفی - تحلیلی استفاده شده است در پایان راهکارهایی در قالب یک جدول معرفی شده که بتواند مبنایی جهت ارایه شاخص های فضاهای معماری و عناصر آن در جهت نقل به سرزندگی در محدوده مطالعاتی بیان کند.

کلیدواژه ها:

سرزندگی ، کودک ، معماری ، فضای یادگیری