بهبود پروتکل LEACH در راستای سازگاری با محیط زیرِ آب، برای کاربردهای بلادرنگ در شبکه های حسگر صوتی زیرآبی

متناسب با کاربردهای مختلف، پروتکل های گوناگونی برای کنترل دسترسی به کانال در شبکه های حسگر زیر آبی طراحی شده است. ولی تا بحال یک پروتکل خوشه ای مناسب برای کاربرده ای مانیتورینگ بلادرنگ توسعه نیافته است. یکی از معماری پروتکل های کارا برای کاربردهای مذکور در شبکه های خشکی LEACH است. در این مقاله خواهیم دید که به کار بردن پروتکل LEACH اصلی در زیر آب به دلیل مشکلات محیطی اعم از تأخیر انتشار و واریانس این تأخیر، متداول بودن خرابی گره ها و خطای بیت بالا در ارتباطات صوتی عملاً شبکه را از فعالیت بازمی دارد. ولی میتوان با اعمال تغییراتی شامل گسترده تر کردن مراحل فاز پیکربندی و ارسال بست ه کنترلی از سوی سرخوشه برای گره های سالم، کارایی این پروتکل را از منظر بهره وری استفاده از پهنای باند تا ۶۰ % بازیابی کرد و پیوستگی اطلاعات را در بیشتر از % ۹۹ زمان تضمین کرد.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر صوتی زیرآبی ، معماری پروتکل LEACH