ایمن سازی بافت های فرسوده به روش چیدمان فضا

تراکم و تمرکز مساکن عموما در بافت هایی است که به دلیل نارسایی های کالبدی، عملکردی، حرکتی، زیر ساختی و زیست محیطی در برابر مخاطرات طبیعی ناایمن و آسیب پذیرند، گاه تغیرات شتابزده و بدون مطالعه در بافت های فرسوده انجام گرفته که موجب آسیب کالبدی و مورفولوژیکی در فضای شهری گردیده است. عدم توازن اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی در بافت های فرسوده و بافت های پیرامونیشان بسیار زیاد است از این رو موضوعات مختلفی همچون امنیت شهری، حمل و نقل، مکانیابی کاربری های شهری و احیاء بافت های فرسوده بسیار حایز اهمیت است تکنیک چیدمان فضا می تواند به میزان بسیار زیادی کارگشای طراحان و برنامه ریزان باشد این تکنیک می توانددر رفع اثرات و مخاطرات طبیعی و زیست محیطی کمک شایانی نماید. دراین مقاله سعی گردیده به کمک روش تحلیلی و توصیفی با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی برای بهبود و بهسازی فضاها ی بافت فرسوده شهری ، تبیین فضای شهری مناسب با این تکنیک را تداعی نماید لذا به لحاظ کلاسیک وسنتی بودن بافت های فرسوده امکان تغییرات کالبدی در فضای شهری میسر نیست مگر آنکه از تکنیک های مدرن با توجه به نیازهای اجتماعی _ اقتصادی جامعه استفاده گردد. اقتصادی ترین و پایدارترین نوع و روش بهسازی فضای شهری که مورد هدف این مقاله است چیدمان فضای شهری میباشد با توجه به یافته های مطالعاتی میتوان نتیجه گرفت امکان ساخت فضای شهری با نوسازی و بهسازی بافت فرسوده با کمک تکنیک چیدمان فضای شهری امکان پذیر است. هدف نهایی از اصلاح فرایند بافت های فرسوده عدالت فضایی و اصول کلی حاکم بر آن است که عبارتند از : سازگاری زمانی ، مداخله کالبدی و عملکردی ، مداخله با کمترین اثر بخشی بر بافت تاریخی بر اثر رشد شهر نشینی و روند سریع توسعه ی فضای شهری، فضای شهرها به صورت نقاط مساله دار نمود یافتند برای بازسازی و امکان قابلیت دادن به بهسازی شهر می توان از مجموع تکنیک های مدل سازی در ساختمان ها و شهرها به روش چیدمان فضای شهر استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده ، ایمن سازی ، چیدمان فضا ، فضای شهری ، نوسازی بافت های شهری