ضرورت ترمیم بافت های قدیمی شهری در راستای توسعه گردشگری

در یکی از شاخص ترین ارکان حفظ هویت یک ملت، زنده نگاه داشتن پیشینه و بافت های قدیمی معماری آن کشور است. حفظ بافت های قدیمی و سنتی موجود در هر شهر، میراثی گرانبها از گذشتگان محسوب شده و اولویت بسیاری از کشورهای مدرن حال حاضر می باشد. که با احیا آن ، سعی در حفظ غنای فرهنگی خود دارند. در چند دهه گذشته ، گسترش بی رویه و بدون برنامه ریزی ، فضایی و مکانی ، شهرهای بزرگ و متوسط کشور ، باعث شکل گیری بافت ها و کاربری های جدید شهری در مجاورت بافت های قدیمی شهرها گردیده وضمن القاء حس فرسودگی این بنا ها، باعث جابجایی ساکنان بافت های قدیمی به نواحی جدید شده است. در نتیجه ی این جابجایی، به تدریج ، بافت های قدیمی شهرها ، کارکرد و حیات اجتماعی - اقتصادی خود را از دست داده و با از دست دادن حیات شهری و هویت خود ، به سمت رکود و فرسودگی بیشتر گرایش پیدا کرده اند.که این امر، منجر به تفکیک ، بین بافت های فرسوده و تاریخی شده و باعث فراموشی کامل بسیاری از بافت های قدیمی شهر را گردیده است. و نهایتا ، باعث از بین رفتن سیمای مطلوب شهر، و منجر به رکود، در سرمایه گذاری صنعت توریسم و گردشگری شده است. در حالی که در دنیای امروزی، صنعت توریسم، نقش بسیار مهمی در توسعه اقتصادی شهرها دارد. و یکی از پر رونق ترین فعالیت های انسانها در سده بیست و یکم به شمار میرود. صنعت گردشگری و توریسم ، پس از صنعت نفت وخودروسازی ، جزو مهمترین صنعت ایران است که در جنبه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نقشی سازنده ای ایفا می کند. در این مقاله ، سعی می شود ، بر ضرورت ترمیم بافت های قدیمی و فرسوده شهری پرداخته شود ، تا علاوه بر آبادانی و رونق اقتصادی هر چه سریع تر شهر ها ی قدیمی ، منجر به جذب و توسعه گردشگری و سرمایه گذاری در این امر گردد.

کلیدواژه ها:

غنای فرهنگی ، رونق اقتصادی ، ترمیم بافت های قدیمی ، توسعه گردشگری