تاثیر شاخصه های محیطی بر ارتقای سلامت در فضاهای درمانی

امروزه معماری فضاهای درمانی از عملکردگرایی صرف به ایجاد محیطی شفابخش در حال تغییر است. محیط شفابخش در مراکز درمانی به معنی ایجاد فضایی است که تغییرات مثبتی بر روند درمان داشته باشد. با توجه به این که انعطاف پذیری، کارآمدی و زیبایی از محورهای اصلی طراحی دنیای امروز محسوب می شود، بر مبنای آن ها تصمیمات طراحی گرفته شده و معماری محیطی وارد فرآیند طراحی این فضاها می گردد. از آن جا که معماری شفابخش می تواند تآثیرات شگرفی بر روند درمان و بهبود بیماران داشته باشد با بهره گیری از شاخصه های شفابخشی در روند طراحی می توان به اهداف منتج از معماری محیطی یا همان ارتقاء سلامت دست یافت. در واقع ارتقاء سلامت علم و هنر کمک به مردم برای تغییر شیوه ی زندگیشان برای داشتن یک وضعیت سلامت پایدار است. در این پژوهش با معرفی سلامت و ابعاد آن راهکارهای ارتقاء سلامت ارایه شده و به روش توصیفی تحلیلی به برشماری ویژگی های محیط های شفابخش و شرحی بر هر کدام و راه کارهای توصیه شده بر هر یک از این ویژگی ها پرداخته می شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که ویژگی های معماری محیطی سبب کاهش استرس، خشم، افزیش رضایت کارکنان، کاهش بستری های مکرر،کاهش درد و صرفه جویی اقتصادی در فضاهای درمانی می شود و این نتایج می تواند برای طراحان در زمینه طراحی فضاهای درمانی مثمرثمر واقع شود.

کلیدواژه ها:

ارتقای سلامت ، معماری محیطی ، محیط شفابخش ، فضای درمانی