هنر از منظر مکتب فرانکفورت و نسبت آن با هنر پست مدرن

نوشتار حاضر بر آن است تا رویکرد متفکران مکتب فرانکفورت به هنر را با رویکرد پست مدرنیستی به این مقوله مقایسه کند. نگارنده دریافته است که نزد فرانکفورتی ها در واقع هنر زبان نمادین سازو کار جامعه و تحولات آن است. بر این اساس هنر اعتراض و واکنش موارد خاص است به موارد عام و همه گیر؛ لذا هنر اصیل نزد آنها همواره هنری است انتقادی که به نفی وضع موجود می پردازد؛ حال آنکه هنر برخاسته از دل صنعت فرهنگ صرفا تقلیدی است از ظواهر پیرامون خود و از همین روست که چنین هنری نه تنها امکان تفکر و اندیشه را از مخاطب سلب می کند بلکه او را به شکلی منفعلانه تسلیم ساز و کار موجود مینماید. بنابراین هنر اصیل نه تنها هنری است مستقل بلکه از نوعی وحدت ارگانیک برخوردار است و نزد اعضای مکتب فرانکفورت مدرنیسم و هنرمدرن خود نقدی است از تمامی جلوه های زندگی مدرن و به ویژه خردباوری مدرنیته و آن ها علی رغم نقد جدی به ساز و کار جامعه مدرن کماکان مدافع هنر مدرن باقی می مانند و تاکید می کنند که مدرنیسم هم ضرورتی اخلاقی است و هم زیبایی شناختی.

کلیدواژه ها:

مکتب فرانکفورت ، صنعت فرهنگ ، هنر اصیل ، هنر پست مدرن