از تاویل تا تکمیل سیر تحول موقعیت مواجهه گر نسبت به اثر

پذیرندگان خود بروز داده و گاهی مانند پیش و همزمان با رنسانس، دربر گیرنده و گاهی مانند دوره ی حاضر، دربرگرفته شده با مواجهه گر است. بیش تر وقت ها اثر معماری، اثری مستقل و غیر وابسته به زمینه های مختلف اندیشه، در نظر گرفته می شود، این در حالی است که معماری محل نمایش آن ها و در صورت، فرم و حجم متاثر از معیارها و اصول - - شکل دهنده ی به آن هاست. مطالعه ی این جنبه ی وابسته، نگاهی تازه به معماری را فراهم می آورد. در این تحقیق، با ارزشمند دانستن اثر و مواجهه گر، به شیوه ی ارایه و تاثیر اثر در برقراری ارتباط با مواجهه گر می پردازیم و مایلیم بدانیم که چه چیز، او را از یک تاویل گر در بیرون اثر، به یک تکمیل گر در و از درون اثر تبدیل کرده است

کلیدواژه ها:

مواجهه گر ، اثر معماری ، زمان ، مکان