بررسی عوامل موثر طراحی دراجتماع پذیری فضاهای معماری

اجتماع پذیری با هدف گرد هم آوردن مردم و برقراری روابط وتعاملات اجتماعی میان آنها، مورد توجه و مطالعه محققان وروانشناسان محیطی و هدف طراحی معماران قرار گرفته است.ضرورت تآمین نیازهای اجتماعی انسان درکنار نیازهای زیستی وفیزیولوژیک او تا حدی است که غفلت از آن، اثرات فردی و جمعیجبران ناپذیری را به بار خواهد گذاشت. وضعیت جامعه مدرنفردگرای امروزی که شاهد کم رنگ شدن بی شایبه دیدارهایاجتماعی است، وظیفه سنگینی را بر دوش مسیولین وانهاده است.این پژوهش قصد دارد با کنکاش در خصوص عوامل دخیل در اجتماعپذیری فضا، راهگشایی برای طراحان محیطی جهت باز گرداندن روحزندگی جمعی به فضاهای عمومی این مرز و بوم باشد. از آنجا کهتعریفی باریک بینانه از اجتماع پذیری ممکن است منجر به غفلت ازبرخی وجوه دیگر آن شود، در مرحله اول این پژوهش مدلی با عنوانسلسله مراتب اجتماع پذیری اراثه می گردد که گستردگی معنای آنرا روشن سازد. در مرحله بعدی عوامل موثر در اجتماع پذیری در دوبعد انسانی و محیطی مورد بررسی قرار می گیرد. محیط ساخته شدهدر غالب عامل کالبدی- فضایی به عنوان مهمترین عاملی که طراح در آن نقش اصلی را ایفا می کند مورد بررسی دقیق تری قرار گرفت.در نهایت با واکاوی جنبه کالبدی و فضایی، جایگاه و نحوهتاثیرگذاری آن بر اجتماع پذیری روشن شد تا دست یابی به اهدافمورد نظر را سهل و ممکن سازد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، فضاهای معماری ، عامل کالبدی فضایی