بررسی نقش گردشگری در توسعه روستایی (مطابعه موردی : شهرستان نیشابور)
محل انتشار: اولین کنفرانس سالانه تحقیقات کشاورزی ایران
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 418
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AARC01_170
تاریخ نمایه سازی: 10 تیر 1396
چکیده مقاله:
کشاورزی ، توسعه روستایی ، اقتصادی ، اجتماعی فقر روستایی گردشگری یکی ازپرسودترین وعظیم ترین صنعت در جهان محسوب می شود گردشگری صنعتی است که موجب می گردد تا افراد برای مدتی از خانه های خود خارج شده وجهت بازدید از دیگر نقاط جهان به سفر بپردازند امروزه گرایش ساکنان شهرها برای گردشگری در روستاها افزایش چشمگیری یافته وساکنان شهرها برای گریز از چالش ها ومشکلات شهری وصرف اوقات فراغت به روستاها سفر می کنند این گردشگران که به آنها گردشگران روستایی گفته می شود ، از محیط طبیعی وجاذبه های فرهنگی روستا استفاده می کنند با وجود توجه گردشگران شهری به روستاها ، اجرای برنامه های توسعه روستایی وتوسعه گردشگری با مسایل متعددی روبه رو است چنین به نظر میرسد که راهبردهای گذشته در زمینه توسعه روستایی موفیت آمیر نبوده ودر سالهای اخیر ، توسعه روستایی مورد توجه برنامه ریزی قرار گرفته است همچنین گردشگری است که می تواند با برنامه ریزی اصولی ومناسب وشناسایی مزیت ها ومحدودیت های گردشگری روستایی در توسعه ی این مناطق ودر نتیجه در توسعه ملی وتنوع بخشی به اقتصاد ملی ، نقش موثر برعهده داشته باشد . چرا که ، گردشگری در مناطق روستایی ودورافتاده اهمیتی ویژه یافته ووسیله ای برای رفاه جامعه تلقی می شود وبا توجه به این که صنایع سنتی روستایی اغلب در حال زوال و نابودی هستند گردشگری می تواند به عنوان یک ابزار پیشرفت برای بسیاری از روستاها ومکمل صنایع سنتی روستاها عمل کند با گسترش روز افزون مهاجرت های روستایی ، کاهش در آمد خانوارهای روستایی وافول کشاورزی در روستا ، نیاز روز افزون به فعالیتی جایگزین ودر عین حال مکمل برای کشاورزی در نواحی روستایی احساس می شود تا به منظور توسعه پایدار روستایی ، امکان بهره مندی روستاییان به معیشت پایدار فراهم آید. نیشابور نقش داشته اند وعملکرد هر دوبخش حاکی ازاین موضوع است که اگر چه گردشگری تا حدود زیادی طبیعت مبنا است اما به عنوان حافظ طبیعت عمل نمی کند ودرحقیقت تیشه به ریشه خود می زند . به عبارت دیگر گردشگری از منظر اکولوژیکی فعالیت سالمی نیست وملت در برقراری موازنه اکولوژیکی وپایدار یعنی ایجاد تعادل بین استفاده از منابع طبیعی ومحافظت از آن منابع موفق نبوده اند. پایداری زمانی محقق می شود که بین ضرورت های زیست محیطی ونیازهای توسعه موازنه ایجاد شود(تصیری ،1379)
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حمیده باطانی
مدرس دانشگاه پیام نور خراسان رضوی
اسماعیل باطانی
کارشناس آسیب شناسی اجتماعی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :