بررسی فر در شاهنامه در مقایسه با نصیبه ازلی در حافظ

یکی از مهم ترین مسایل در شاهنامه؛ دارا بودن دو رکن اساسی قدرت و تدبیر و فر و فره نیز در کنار قدرت از لوازم پادشاهی معرفی شدهو شاخصه شکوه یک انسان کامل با هنر و با نژادست. زور و هوش و فر، فروغی است ایزدی که نصیب هرکس گردد از همگنان برتری یابد و در پرتو این فروغ شخص به پادشاهی میرسد و برازنده تاج و تخت می گردد، آسایش گستر و دادگر شده و همواره پیروز و کامیاب گردد. و در گرو این فروغ، شخص در کمالات انسانی و روحانیکامل گردد. وقوع حوادث خارق العاده در زمان های متفاوت و جریانات غیرمنتظره، و پیروزی شاهان و پهلوانان، دلیل وجود نیروی الهی که با بحث نصیبه ازلی و تقدیر در روز الست پیوندی محکم دارد و تمامی مشکلات به یاری یزدان با کمک فر از راه برداشته می شود. در این جستار به روش تحلیلی توصیفی سعی بر آن –شده است که فر و شکوه یک انسان با نصیبه و تقدیر او از روز الست بررسی و مقایسه گردد و به این مهم دست یابد که این موهبت الهی براساس مفهوم سرنوشتو تقدیر در زندگی هر انسان پاکی جلوه می نماید. همچنین فر در باورشناسی کهن ایران، نیروی مینوی است که هر که از آن برخوردار گردد به نیک بختی رسد.

کلیدواژه ها:

فر ، فر ایزدی ، نصیبه ازلی ، سرنوشت ، تقدیر ، فروغ ایزدی