مطالعه رابطه سیاستمداران جوان و پیر در میدان سیاسی ایران پس از انقلاب مشروطه تا دهه چهل شمسی

روابط گوناگونی میان عوامل انسانی در فضای سیاسی و میدان سیاسی ایران شکل میگیرد؛ نوع روابط میان اهالی حرفها ی سیاست، یا نخبگان سیاسی با در نظرگرفتن ذهنیت و عینیت در میدا ن سیاسی تعیین میشود، در این پژوهش گردش نخبگان سیاسی با توجه به جوانی و پیر ی آنها، یعنی با توجه به متغیر سن موردبررسی قرار گرفته است. دادهها، با روش اسنادی کتابخانهای از میان متون تاریخی، خاطرات سیاستمداران و یادداشتهای افراد فعال در میدان سیاسی در بازه -زمانی پس از انقلاب مشروطه تا دهه چهل شمسی به دست آمده است و برای رسیدن به تبیین روابط در میدان سیاسی، از چهارچوب مفهومی پییر بوردیو با توجه به فلسفه علم رابطهای و عناصر دخیل در میدان سیاسی استفاده شده است؛ مطالعه اسناد و تحلیلها نشان داد که روابط بین جوانترها و پیرترها در میدان سیاسی به اشکال متابعت سلطه همگونی و سرپیچی شکل میگیرد و نوع رابطه به میزان سرمایه نمادین و سرمایه سیاسی افراد بستگی دارد

کلیدواژه ها:

سیاستمدار جوان ، سیاستمدار پیر ، علم رابطهای ، میدان سیاسی ، سرمایه سیاسی