مروری بر روش های سنتز، عامل دارشدن و کاربردمزومتخلخل های سیلیسی در دارورسانی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 471

فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJPST-29-3_001

تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1396

چکیده مقاله:

نانوفناوری قابلیت زیادی برای کاربردهای زیست پزشکی و زیست داروها دارد. به ویژه، نانوترکیبات هیبریدی به علت مشخصه های منحصر به فرد، به تازگی به عنوان سامانه های امیدبخش برای کاربردهای عکس برداری و دارودرمانی بررسی شده اند. مطالعه ترکیبات مزومتخلخل سیلیسی به عنوان سامانه های دارورسانی، به علت تنوع و پایداری عالی آن ها به طور چشمگیر در چندسال گذشته رشد کرده است. در این مقاله، پیشرفت های اخیر در سنتز، عامل دارکردن و کاربردمزومتخلخل های سیلیسی در دارورسانی مرور شده است. در بخش های نخست، چگونگی سنتزبه سه روش اصلی پیوندزنی، هم تراکمی و تهیه مزومتخلخل های سیلیکاتی آلی تناوبی بررسیشده است. در بخش های بعدی، رویکردهای جدید در عامل دارکردن مزومتخلخل های سیلیکاتی دردارورسانی هوشمند توضیح داده شده است. در ادامه، مزایای استفاده از نانوذرات مزومتخلخل برای کاربردهای دارورسانی متفاوت به طور خلاصه ارایه شده است. مزومتخلخل های سیلیسی می توانند با توجه به نیازهای دارویی و بالینی با روش های شیمیایی متفاوت طراحی و ساخته شوند. کانال های موجود در مزومتخلخل ها می تواند به عنوان محفظه ذخیره داروها عمل کرده و با سامانه های مختلف باز و بسته شوند و حامل هایی پاسخ گو به عوامل چندگانه را به وجود آورند.ترکیبات هوشمند، به وسیله عوامل شیمیایی یا زیستی، مانند pH ، دما، نور، میدان مغناطیسی وآنزیم تحریک م یشوند که در این مقاله مروری، تمرکز روی نانومواد برپایه مزومتخلخل های سیلیسی پاس خگو به این نوع عوامل است. چنین سامانه هایی باعث بهبود اثر درمانی در مقایسه با سامانه های مرسوم پیوسته می شوند. مزومتخلخل های سیلیسی با توجه به تنوع پذیری خود دردارورسانی خوراکی و موضعی و سایر بخش های درمانی استفاده می شوند.

کلیدواژه ها:

مزومتخلخل سیلیسی ، هم تراکمی ، سیلیکات آلی مزومتخلخل تناوبی ، دارورسانی ، پاسخ گو به محرک

نویسندگان

سپیده خوبی

تهران، دانشگاه تهران، پردیس علوم، دانشکده شیمی، گروه شیمی پلیمر

رضا بافکاری

تهران، دانشگاه تهران، پردیس علوم، دانشکده شیمی، گروه شیمی پلیمر