احیای زیستی لاستیک بازیافتی و اثر آن بر خواص مکانیکی لاستیک ولکانش شده نو

امروزه به دلیل مسایل زیست محیطی، بازیافت و احیای لاستیک و تایر اهمیت زیادی پیدا کرده است. روش های مختلفی برای احیا یا گوگردزدایی از لاستیک وجود دارد. از روش هایی که در آن گوگردزدایی از لاستیک بدون تخریب ساختار پلیمری آن، انجام می شود، روش های زیستی است.در این پژوهش، قابلیت و امکان استفاده از باکتری گرمادوست اکسنده گوگرد، اسیدیانوس بریرلی، برای این منظور مطالعه شد. برای سم زدایی، ابتدا پودر لاستیک فرسوده با حلال های آلی شسته شد. سپس، در شرایط بهینه که برای رشد مناسب میکروارگانیسم به کمک نرم افزار معین شده بود،فرایند گوگردزدایی از لاستیک در دو راکتور زیستی یکی دارای میکروارگانیسم و دیگری با شرایط یکسان، ولی فاقد میکروارگانیسم انجام شد. برای حصول اطمینان از انجام فرایند گوگردزدایی، ازپودر حاصل از زیست عمل آوری در راکتور، طیف زیرقرمز تبدیل فوریه و تصاویر میکروسکوپ الکترونی تهیه شد. نتایج این آزمون ها حاکی از وجود تغییرات سطحی در پودر لاستیک و کاهش پیوندهای گوگردی بود. نمونه های حاصل از راکتورهای زیستی، با و بدون وجود باکتری و نیزپودر لاستیک فرایند نشده، با لاستیک استیرن - بوتادی ان بکر آمیزه سازی شد. خواص کششی واستحکام آمیزه های پخت شده با آزمون کشش تک جهتی و نیز برهمکنش های پودر با ماتریس لاستیکی، با آزمون دینامیکی مکانیکی - گرمایی بررسی شد. اثر میکروارگانیسم در افزایش برهمکنش پودر لاستیک اصلاح شده و ماتریس لاستیکی نو با تحلیل دینامیکی مکانیکی- گرماییمشاهده شد، اما بهبود قابل توجهی در خواص مکانیکی آمیزه های دارای پودر اصلاح شده به وسیله اسیدیانوس بریرلی نسبت به سایر نمونه ها دیده نشد. کم بودن مقدار گوگرد، پیوند شیمیایی گوگرددر لاستیک و عدم قابلیت اسیدیانوس بریرلی در شکست پیوندهای شیمیایی می تواند از دلایل احیای ناکافی باشد.

کلیدواژه ها:

بازیافت لاستیک ، واولکانش ، گوگردزدایی زیستی ، اسیدیانوس بریرلی ، پودر لاستیک فرسوده