عوامل موثر بر بلورینگی پلی (وینیل الکل)تهیه شده درشرایط واکنش مختلف

در این پژوهش، نمونه هایی از پلی(وینیل الکل) در شرایط واکنش مختلف تهیه شده است. دما وزمان، با وجود مقدار کاتالیزور ثابت در آزمون ها، به عنوان مهم ترین عوامل روی خواص پلی(وینیل الکل )های تولید شده درنظر گرفته شده و درجه آبکافت و وزن مولکولی به عنوان متغیرهای وابسته اندازه گیری شدند. برای این کار، ابتدا دما روی 45°C ثابت نگه داشته شده و آزمون آبکافت درزما نهای متفاوت انجام شد. برای اثر عامل دما نیز آزمون در زمان 40 min در دماهای متفاوت انجام شد. با توجه به کاربردهای مختلف پلی(وینیل الکل) و خواص انواع مختلف آن از قبیل انحلال پذیری،کشش سطحی، مقاومت در برابر کشش و گرانروی، بلورینگی نمونه های تهیه شده با گرم اسنجیپویشی تفاضلی بررسی شد. افزایش دما و زمان در طول واکنش آبکافت باعث افزایش درجه آبکافت وکاهش وزن مولکولی نمونه ها شد. عملیات گرمایی، وزن مولکولی، درجه آبکافت و نوع پیکربندیمه مترین عوامل موثر بر بلورینگی نمونه ها هستند. از میان این عوامل، عملیات گرمایی که پس ازسنتز روی پلیمر اعمال می شود، اثر بسیار زیادی بر افزایش یا کاهش بلورینگی نهایی دارد که اینعامل برای همه پلی(وینیل الکل )های تهیه شده به طور یکسان اعمال شد. افزایش درجه آبکافت باعثافزایش بلورینگی، کاهش وزن مولکولی و کاهش بلورینگی نمونه ها شده ولی اثر درجه آبکافت بیشتراز وزن مولکولی است. با توجه به نتایج آزمون FTIR پیکربندی هم آرایش، آرایش غالب و مطلوبدر بلورینگی نمونه هاست. برای یکسان سازی پیکربندی ماده اولیه آبکافت، از یک نوع پلی(وینیلاستات) برای همه آزمو نها استفاده شد. با توجه به تغییر سه عامل درجه آبکافت، وزن مولکولی وپیکربندی در شرایط مختلف واکنش اثر هر عامل به طور مجزا و اثر جمعی عوامل روی مقدار بلورینگی ودمای ذوب نمونه ها بررسی شده است

کلیدواژه ها:

پلی(وینیل الکل) ، بلورینگی ، درجه آبکافت ، وزن مولکولی ، پیکربندی