کشت بافت و تراریزش نارنج (Citrus aurantiumبا استفاده از ژن کدکننده ی پوشش پروتیینی ویروس تریستزای مرکبات (CTV)

در این پژوهش به منظور به دست آوردن گیاهان تراریخته ی نارنج، از ریزنمونه های اپیکوتیل وهیپوکوتیل نارنج استفاده و بهبود اندام زایی مستقیم و تولید شاخساره در ریزنمونه ها با استفاده ازتیمارهای مختلف بررسی شدند. تراریزش از طریق همکشتی ریزنمونه ها با Agrobacterium tumefaciensسویه ی EHA105حامل وکتور pFGC5941و ژن کد کننده ی پوشش پروتیینیویروس تریستزای مرکبات (CTV)انجام شد. پس از تراریزش، ریزنمونه ها به محیط کشتانتخابی حاوی علف کش بستا با ترکیبی از سطوح تنظیم کننده های رشدBAPد( 1 ،0 و 2میلیگرم در لیتر)وNAA و(0 ،0/25 و 0/5میلیگرم در لیتر) منتقل شدند. اثر زخم زدن براندام زایی مستقیم و تولید شاخساره و اثر استفاده از وکیوم بر کارایی تراریزش، بررسی شدند.تایید تراریخته بودن شاخساره ها در محیط انتخابی حاوی علفکش بستا و انجام واکنشپی.سی.آر با ژن های اختصاصی صورت گرفت. بهترین کارایی اندامزایی یا تولید شاخساره (57درصد) با استفاده از ترکیب تنظیم کننده های رشد به میزان 2میلیگرم در لیتر BAPو 0/25میلی گرم در لیتر NAAحاصل شد ضمن این که، زخم زدن اثر معنی داری بر تولید شاخسارهنداشت. بالاترین میزان شاخساره های تراریخته به میزان 11/25دزصد در تیمار وکیوم به دستآمد. در نهایت شاخساره های تراریخته بر روی دانهال های رشد یافته در شرایط in vitroریزپیوند شدند

کلیدواژه ها:

Agrobacterium tumefaciensاپیکوتیل ، اندام زایی مستقیمتنظیم کننده های رشد ، زخم زنی