ابان بن عبدالحمید لاحقی و بازآفرینی نوشته های پهلوی

ازآنجاکه در دوره عباسی زبان و فرهنگ ایرانی اندکی از هویت ازدست رفته خود رابازیافت، این عصر در تاریخ زبان و ادب پارسی مرحله ای مهم به شمار می آید. در همین زمان است که جنبش شعوبیه به اوج قدرت و فعالیت خود می رسد. شعوبیا ن، گاه با شمشیر و مبارزه رودررو، و گاه به وسیله قلم، در تلاش برای احیا ی شکوه تمدن ایرا ن باستان و اثبات نبوغ ایرانی بودند .ایشان، اگرچه در هردو میدان اکثرا ناکام ماندند، سهمی بارز در نوزایی و احیای دوباره زبان، و فرهنگ پارسی پیش از اسلام داشتن د. دراین میا ن، ابان بن عبدالحمید لاحقی، شاعر ایرانیالاصل عر بزبان، با به نظم درآوردن بسیاری ازنوشته های مهم تاریخی-حماسی و اخلاقی-تربیتی مربوط به ایران پیش از اسلام، به زبان عربی، نقش مهمی در این جریان ایفا نموده است، کتاب هایی مانندکلیله و دمنه، سیر ه انوشیروان، کارنامه اردشیر، کتاب مزدک ( مردک)، سندبادنامه و بلوهر و بوذاسف. در جستار پیشرو، نگارنده کوشیده، پس از نگاهی کوتاه به زندگینامه و کارنامه هنری ابان، به انگیزه های اصلی وی در به نظم درآوردن این کتا بها دست یابد. به نظرمی رسد ابان، مانند ابن مقفع و بسیاری از ایران دوستان عصر عباسی، قصد داشته از راه این ترجمه ها خرد و فرهنگ ایران باستان را هرچند در قالب زبان عربی زنده نگاه دارد.

کلیدواژه ها:

ابان بن عبدالحمید لاحقی ، ترجم ه منظوم ، نوشتهرهای پهلوی ، کلیله و دمنه ، شعوبیرگری