موقعیت یابی مبتنی بر پرش با استفاده از حسگرهای مرجع دارای دو شعاع ارتباطی متفاوت

با توجه به ماهیت شبکه های حسگر بی سیم و تصادفی بودن توزیع حسگرها، کارایی صحیح شبکه مستلزم مکانیابی حسگرها است. گروهیاز روش های مکانیابی، روش های مبتنی بر پرش هستند. اساس کار در این روش ها، به دست آوردن فاصله حسگرهای مجهول از مرجع برحسباندازه پرش است. در این مقاله روشی مبتنی بر پر ش ، بر پایه روش DV-Hop معرفی شده است. در این مدل گره های مرجعی که دارای دو شعاعارتباطی متفاوت هستند، می توانند حسگرهای واقع در نواحی که خطای زیادی تولید می کنند را شناسایی کرده و با قراردادن مقدار مناسب برایفاصله آنها، میانگین خطای مکانیابی را به مراتب نسبت به روش DV-Hop کاهش دهند. عملکرد این مدل تحت شرایط مختلفی از قبیل تغییرشعاع ارتباطی، تراکم حسگرهای مرجع و مجهول و مقادیر مختلف پارامتر غیریکنواختی انتشار (DOI) مورد بررسی قرارگرفته است. نتایجشبیه سازی حاکی از آن است که با استفاده از روش پیشنهادی، می توان علاوه بر افزایش اتصال شبکه، با تعداد کم حسگرهای مرجع به دقت بالاییدست یافت.

کلیدواژه ها:

موقعیت یابی مبتنی بر پرش ، شبکه های حسگر بی سیم ، موقعیت یابی مشارکتی