پاتوفیزیولوژی درد و داروهای موثر در کنترل آن

درد احساس ناخوشایندی است که بعد از آسیب بافتی ایجاد می گردد، رنج بردن و ناتوانی حاصله از درد، سبب کاهشکیفیت زندگی در تعداد زیادی از افراد می شود. بسیاری از محققین، مکانیسم های فیزیولوژیک را در پاسخ به درد،مسیرهای آناتومیکی و نوروترانسمیترهای مانند 5 هیدروکسی تریپتامین، برادی کینین، هیستامین، ایکوزانوییدها، لکوترین ها وهیدروکسی اسیدها و سیتوکنین ها را مرتبط با عملکرد درد را مورد مطالعه قرار داده اند. کنترل درد و یا تخفیف دردیکی از اهداف مهم در درمان بیماریها است و اهمیت ویژه ای برای پزشکان دارد، حتی اگر از نظر پاتولوژیکیقابل درمان نباشد، افراد ذی صلاح پزشکی از پنج گروه کلی (داروهای اپیوییدی، داروهای استروییدی، داروهایضد التهاب غیراستروییدی (NSAIDs) بی حس کننده های موضعی، بیهوش کننده های عمومی) برای کاهش درد استفاده می کنند. گاهی هم از داروهای ضد درد متفرقه و روشهای سنتی کاهش درد بهره می جویند. لذا بررسی پاتوفیزیولوژیدرد و داروهای موثر در کنترل آن و جمع بندی اطلاعات و استفاده بهینه در موقع ضرورت تا حدی می تواند مفید باشد. دراین مطالعه مروری تعداد 53 مقاله بین سالهای 2015-1985 با جستجوی وسیع در پایگاه های اطلاعاتی بررسی شد و در میان مقالات یافت شده مقالات مرتبط موردبررسی قرار گرفت. برای اینکه در طی مسیر بررسی مقالات دچار تورش نشویم،فقط از ژورنال های مربوط به یک مجله استفاده نشد و از ژورنال های معتبر رشته های گوناگون پزشکی بهره بردیم. مطالعهمسیرهای آناتومیکی انتقال درد نشان میدهد که داروهای ضد درد در سطوح مختلف نظیر نخاع، ساقه مغز، تالاموس، قشرمغز، مایعات بافتی و آزادسازی میانجی ها در کنترل درد موثر است و مورفین قوی ترین و قدیمی ترین ترکیب ضد دردمی باشد ولی به خاطر عوارض جانبی فراوان و خطر اعتیاد کمتر موردتوجه می باشد و استفاده از روش های سنتی به ویژهگیاهان دارویی در درمان درد از قبل متداول بوده و در حال افزایش است.

کلیدواژه ها:

درد ، ایکوزانوییدها ، داروهای اپیوییدی ، پاتوفیزیولوژی درد