میزان آگاهی پرستاران وماماهای شاغل در بیمارستان های شهر همدان از اصول اخلاق حرفه ای در سال 1392

مقدمه: علم اخلاق به عنوان یکی از زیر بنایی ترین موضوعات آموزش حرفهای در پرستاری و مامایی محسوب می گردد که بایستی مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی پرستاران و ماماها از اصول اخلاق حرفه ای انجام گردید. روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 289 نفر از پرستاران و ماماها از بیمارستانهای آموزشی شهر همدان در سال 1392 انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای دو قسمتی بود که بخش اول حاوی اطلاعات دموگرافیک و بخش دوم اطلاعات مربوط به سنجش آگاهی در حیطه های اخلاق حرفه ای، قانون و مقررات و ارتباطی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 تجزیه و تحلیل شد. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی شامل همبستگی و آزمون کای دو استفاده شد. سطح معنی داری آزمونها 5 درصد درنظر گرفته شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که 33/2٪ از واحد های پژوهش در محدوده سنی 30-26 سال بودند. 87/9٪ از آنان زن و ٪36/7 سابقه کار 5-1 سال داشتند. بیشترین آگاهی افراد در حیطه اخلاقی حرفه ای (26/6٪) خوب و (68/9٪) متوسط، در حیطه ارتباطی (31/1٪) خوب و ( 63/0٪) متوسط و در حیطه قانونی (1/7٪) خوب و (49/5٪) متوسط بود. از بین متغیرهای مورد بررسی بین حیطه اخلاقی با وضیعت استخدامی و بخش محل خدمت فرد (0/001 -P) بین حیطه قانونی با سابقه کار (0/003 -P) و بین حیطه ارتباطی با بخش محل خدمت فرد ارتباط معنادار وجود داشت (0/003 -P). نتیجه گیری: بیشترین آگاهی واحدها در حیطه اخلاقی و ارتباطی در حد خوب و متوسط و در حیطه قانونی ضعیف بوده است لذا پیشنهاد می گردد کلاس های آموزش مداوم ضمن خدمت جهت افزایش آگاهی آنان برگزار گردد.

کلیدواژه ها:

اخلاق حرفه ای ، پرستار ، ماما ، آگاهی ، نگرش