بررسی نقش قابلیت های گردشگری در توسعه ی پایدار مطالعه ی موردی: روستای گردشگری حصار

گردشگری در جهان کنونی به عنوان صنعتی پاک و لذتبخش و سومین پدیده ی اقتصادی پویا، پررونق و روبه توسعه پس از صنایع نفت و خودروسازی، توجه بسیاری از کشورها را به خود جلب کرده است. گردشگری می تواند اثرات متفاوت و قابل توجهی در مناطق توریستی و گردشگرپذیر برجای گذارد. این اثرات می توانند اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی باشد. برنامه ریزان و سیاستگزاران توسعه ی پایدار نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه ی پایدار یاد می کنند. با توجه به گستردگی کاربرد توسعه ی پایدار این واژه به اشکال گوناگون توصیف شده است و در اصل فرایند دگرگونی روابط بین نظام ها، فرایندهای اجتماعی، اقتصادی و طبیعی می باشد. کشور ایران با توجه به اینکه جزو پنج کشور جهان از نظر تنوع اقلیمی و جزو ده کشور جهان از نظر تاریخی و فرهنگی است، ولی درآمد ایران، علی رغم دارابودن پتانسیلهای بسیار بالای گردشگری، معادل 1.777میلیارد دلار یعنی تنها حدود یک هشتم درآمد کشور ترکیه گزارش شده است. مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانهای شامل کتب، مجلات، مقالات و سایت های اینترنتی تهیه شده است و نتایج بدست آمده نشان می دهد که با استفاده بهینه از پتانسیلها و قابلیتهای مناطق توریستی شهرستان و بخصوص روستای زیبای حصار و توسعهی کیفی و کمی امکانات این منطقه و جلوگیری از آسیب دیدگی احتمالی مناظر طبیعی و وقوع خشکسالی در این محدوده می توان به سوی توسعه ی پایدار حرکت نمود

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه ی پایدار ، روستای حصار