انتخاب سیستم نگهداری و طول گام پیشروی در تونل شماره سه جاده قزوین تنکابن بر اساس آنالیز ریسک

انتخاب سیستم نگهداری مناسب از مهمترین عوامل تاثیرگذار در اجرای موفق پروژههای تونلسازی است. پس از انجام مطالعات زمینشناسی مهندسی ساختگاه تونل و بهکارگیری روشهای ردهبندی مهندسی تودهسنگ، مرحلهی طراحی سیستم نگهداری آغازمیشود. در طراحی سیستم نگهداری تونل، معیارهای مختلفی از جمله مدت بهرهبرداری، ایمنی و هزینهها درنظر گرفته میشوند. حفاریهای زیرزمینی در محیطی با عدم قطعیت انجام میشوند و همواره با درصد بالایی از ریسک همراه هستند. آنالیز ریسک روشیبرای مقابله با محدودیتهای ناشی از عدم قطعیت میباشد. مدیریت صحیح و به موقع ریسکها، موجب به حداقل رساندن احتمال وقوع یا اثر پیامدهای منفی بر اهداف پروژه خواهد شد. یکی از طرحهای مهم راهسازی در استان قزوین، جاده قزوین به تنکابن ازمسیر الموت است. این پروژه دارای 62 تونل است که طولانیترین آن 4300 متر میباشد. هدف از این مطالعه ارایه سیستم نگهداریبهینه و گام پیشروی متناسب برای تونل شماره سه این جاده با استفاده ازآنالیز ریسک است. از جمله ابزارهای بکار رفته در این تحقیق کد نویسی در Flac 2D و شبیهسازی مونتکارلو میباشند. در پایان طبق نتایج حاصل، استفاده از شاتکریت مسلح شده بافیبر فولادی به ضخامت 80 میلیمتر به همراه راک بولت4 متری به فواصل1/5در2متری باگام پیشروی 2متر درهرراند پیشنهاد میگردد

کلیدواژه ها:

آنالیز ریسک ، طراحی نگهداری تونل ، Flac 2D ، مونتکارلو ، تونل شماره 3 جاده قزوین الموت