بررسی تاثیر هر یک از زیرحوضه های حوضه آبریز دریاچه ارومیه در کاهش ناگهانی تراز آب دریاچه با تکیه بر بیلان آب

حوضه آبریز دریاچه ارومیه واقع در شمال غرب کشور متشکل از 9 زیرحوضه آبریز می باشد .حوضه آبریز مذکور یک حوضه بسته بوده و دریاچه ارومیه پایاب کلیه جریان های سطحی خروجی تولیدی در سطح حوضه آبریز می باشد. مقایسه مولفه های بیلان متوسط دوره دراز مدت و متوسط دوره 10 ساله منتهی به مهر ماه سال 1390 در سطح حوضه آبریز مشخص می نماید که میزان بارش در کل حوضه8/3 درصدکاهش یافته و در مقابل کاهش میزان بارش مفید(رواناب + نفوذ)3/30درصد است.بیشترین میزان کاهش درصد بارش درزیرحوضه های زولاچای و گدارچای 5/12 درصد بوده و در سایر زیر حوضه ها کمتر از 10 درصد می باشد. بیشترین میزان کاهش بارش مفید با39درصد مربوط به زیر حوضه شهرچای و باراندوزچای بوده و کم ترین آن با11 درصد مربوط به زیرحوضه زولاچای می باشد.هم چنین متوسط حجم جریان های سطحی ورودی به دریاچه ارومیه طی 10 ساله منتهی به مهر ماه سال 1390 نسبت به دوره دراز مدت از 4178میلیون متر مکعب به1840 میلیون متر مکعب کاهش یافته است. بیشترین کاهش ورودی به دریاچه مربوط به زیرحوضه ی سیمینه رود ،زرینه زرودو لیلان چای می باشد که سهم این زیرحوضه در کاهش جریان های سطحی ورودی به حوضه آبریز حدود5/52 درصد است ، حال آن که این حوضه به لحاظ وسعت کمتر از 34 درصد وسعت حوضه آبریز را تشکیل می دهد. با توجه به تحقیق انجام گرفته ایجاد سازه های آبی،کاهش 30 درصدی بارش مفید( ناشی از تغییر اقلیم ) به همراه افزایش مصرف آب در سطح حوضه آبریز از مهم ترین علل کاهش حجم جریان های سطحی ورودی به دریاچه می باشد.