پایش روند تغییرات کاربری اراضی شهری با استفاده از تکنیک سنجش از دور (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

از جمله عوامل مهم در برنامه ریزی شهری و مدیریت منابع طبیعی، به ویژه در راستای استفاده بهینه از سرزمین، آگاهی به هنگام از وضعیت کاربری اراضی و تغییرات پوشش گیاهی است. در این رابطه، استفاده از روش های سنجش از دور، جهت پایش این تغییرات، به عنوان یکی از کارآمدترین روش ها می باشد. پژوهش حاضر با هدف آشکارسازی تغییرات کاربری اراضی شهر کرمانشاه در بازه زمانی 1985 تا 2013 انجام گرفته است. بدین منظور، با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست (1985 و 2013) طبقات پوشش و کاربری زمین برای شهر کرمانشاه و اطراف آن استخراج گردید. سپس صحت سنجی نقشه ها و آشکارسازی تغییرات انجام شد. آشکارسازی تغییرات دوره اول (2000-1985) با ضریب کاپای 0/84 و دوره دوم (2013-2000) با ضریب کاپای 0/89 نشان داد که در سه دهه اخیر نواحی شهری به مقدار 6541 هکتار افزایش و نواحی با پوشش گیاهی و سطوح آبی به ترتیب 3465 و 36 هکتار کاهش رخ داده است. با آگاهی از نسبت تغییرات کاربری ها در گذر زمان می توان نحوه تغییرات در آینده در پیش بینی نمود، که از نتایج تحلیل آن برای برنامه ریزی و مدیریت شهری برای حفاظت از پوشش های گیاهی، تامین سکونتگاه و جلوگیری از توسعه پراکنده توسط مسیولان مورد استفاده شود.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، رشد شهری ، کرمانشاه