بکارگیری تنوع برای بهبود استحکام معماری های ابری خودتطبیقی

در سیستم های زیستی و محیط زیست، این فرضیه که تنوع زیستی موجب استحکام یا پایداریمی شود، یک بحث فعال است. هرچه جمعیت متنوع تر شود، انعطاف پذیری آن در برابر ویروس ها،انقراض گونه ها، کمبود منابع و غیره بیشتر می شود. پروژه FP7 DIVERSIFYآزمایش می کند که آیا این فرضیه برای سیستم های نرم افزاری حفظ می شود و استفاده از تنوع را به عنوان یک روشابتکاری برای افزایش استحکام در معماری های خودتطبیقی بررسی می کند. ما در اینجا با الهام گرفتناز محیط زیست، تکنیکی برای اندازه گیری تنوع معماری های نرم افزاری ابری ارایه می دهیم وهمبستگی آن با استحکام را بررسی می کنیم. ما با توجه به معماری های مبتنی بر ابر موجود، بهصورت غیرواقعی سطوح تنوع از پیش تعریف شدهای را وارد می کنیم و نتیجه استحکام را اندازه گیریمی نماییم. در 4 مورد از 5 مطالعه موردی صنعتی ما، تنوع بیشتری در ارتباط با یک استحکام بالاظاهر شد.

کلیدواژه ها:

تنوع ، استحکام ، معماری های ابری خودتطبیقی ، قابلیت خودترمیمی پایه