مقایسه سطح تلقین پذیری بیماران دوقطبی نوع یک تحت مراقبت های پس از ترخیص و نمونه عادی

تلقین فرایندی است که از طریق آن، عقاید معنادار برای افزایش پاسخ های روانی – فیزیولوژیک منتقل می شوند. برخی اختلالات به طور زمینه ای دارای سطح تلقین پذیری بالا بوده و همین مورد شرایط را برای بروز اختلال را فراهم می کند. در برخی بیماران به منظور درمان تلاش می شود تا سطح تلقین پذیری را افزایش یا کاهش داده و بدین ترتیب فعالیت های درمانی با بازدهی بالاتری انجام گیرد. به همین منظور در این پژوهش تلاش بر آن بوده است تا سطح تلقین پذیری بیماران دوقطبی در مقایسه با افراد عادی مورد بررسی قرار گیرد. با توجه به داده های به دست آمده نشان داده شد که سطح تلقین پذیری بیماران دچار اختلال دوقطبی سطح بالاتری از تلقین پذیری را نسبت به افراد عادی نشان می دهند.

کلیدواژه ها:

تلقین پذیری ، دو قطبی ، تلقین