تحلیل مقایسهای تطبیقی شاخصهای مسکن در محدوده بافت فرسوده شهر تهران نمونه موردی: منطقه 12 شهر تهران

بافتهای فرسوده شهری عمدتا بخشهایی ازشهرها می باشد که ازچرخه تکاملی حیات آن جداگشته و کانون مشکلات و نارسایی ها شده اند دراین میان شهرتهران به عنوان کلانشهری بابافت های فرسوده بی شمار دراذهان اقشارمختلف جامعه مطرح شده که جایگاه منطقه 12 دراین عرصه کاملا برجسته و مشخص است که ازمهمترین دلایل آن میتوان به وجود محلاتی قدیمی مانند عودلاجان سنگلج بازار و پامنار که ازهسته های اولیه شهرتهران محسوب میشوند اشاره نمود لذا هدف این تحقیق ارزیابی شاخصهای کمی و کیفی شاخصهای مسکن درمحدوده مورد مطالعه و مقایسه آن با کلانشهر تهران می باشد نوع پژوهش کاربردی و روش گرداوری اطلاعات اسنادی پیمایشی است شیوه نمونه گیری بااستفاده ازفرمول کوکران وتعداد حجم نمونه برابر با 383و توزیع پرسشنامه بااستفاده ازروش سیستماتیک انجام شده است دراین پژوهش ازمدل تحلیلی swot برای بررسی شاخصهای تاثیرگذار دربخش مسکن و نیز جهت اولویت بندی راهبردها نیز ازمدل Qspmاستفاده شده است نتایج پژوهش حاکی ازآن است که درمحدوده بافت فرسوده منطقه 12 شهرتهران دراکثرشاخصهای کمی نسبت بهش هرتهران ازوضعیت نامطلوبی برخوردار بوده اما درشاخصهای کیفی همانند شاخص برخورداری ازتسهیلات واحدمسکونی و نیز نحوه تصرف واحدمسکونی محدوده بافت فرسوده به شهرتهران نزدیک درشاخص مساحت واحد مسکونی شرایط مناسب تری دارا بوده است تفاوت فاحش دراین زمینه میتوان به شاخص عمر واحدهای مسکونی اشاره نمود که درمحدوده بافت فرسوده 81.6درصد واحدهای قدمتی بیش از30داشته که دربرابر شهرتهران با 23.7درصد تفاوتی زیاد دراین شاخص را نشان میدهد

کلیدواژه ها:

مسکن شهری ، بافت فرسوده ، منطقه 12 ، SWOT ، Qspm