بازشناسی ویژگی های معماری بنای آرامگاه سعدی

آرامگاه، بهاستثنای مسجد، بیشتر از هر نوع بنای معماری در ایران دوره اسلامی موردتوجه عام بوده است.در تمام ادوار توجه بسیاری به آرامگاههای مذهبی بوده است اما اتفاقی که میتوان آن را تاحدی مختص به قرن اخیر دانست آرامگاههایشخصیتهای علمی فرهنگی است که موردتوجه عموم قرار گرفت – . آرامگاه سعدی از مشهورترین آرامگاههای غیرمذهبی در ایران است.قدمت آرامگاه به قرن هفت و زمان درگذشت سعدی برمیگردد اما در طول سالها تغییرات فراوانی در بنای آنصورت گرفت تا اینکه در سال 1331 معماری کنونی آرامگاه شکل گرفت.اهمیت این بنا تاحدزیادی به شخصیت خود سعدی وابسته است و علاوه برآن ویژگیهای معماری بنای آرامگاه و موقعیت قرارگیری آن،که محل زندگی سعدی بوده است،بهاهمیت آن افزوده است.روش تحقیق بهکاررفته در این مقاله توصیفی تحلیلی و بر اساس مطالعات میدانی وکتابخانهای است که - با استفاده ازکتب و مقالات،سیرتاریخی بنا شناختهشده و بهصورت میدانی بنا مورد بازدید قرار گرفت و تحلیلهای طرح انجامشد . نتایج تحقیق نشان میدهد که آرامگاه سعدی از سه فضای اصلی تشکیلشده است که معمار در طراحی هریک از این سه عنصر نگاهی به معماری گذشته ایران داشته و با نگاهی نو واستفاده از مصالح و فنهای نوین طرح جدیدی را خلق کرده است

کلیدواژه ها:

معماری آرامگاه ، آرامگاه سعدی ، معماری دوره پهلوی ، محسن فروغی